பள்ளி விட்டு வந்ததும்
தன் ஆஸ்தான இடத்தில்
அமர்ந்திருப்பாள் அம்மு.
எல்லோரும் வீட்டிற்குப் போக
தான் மட்டும்
அனுதினமும் அங்கு
வருவது பற்றிய
ஆரம்ப காலக் கேள்விகள்
அவளை விட்டுப் போய்விட்டன.
ஓலைக் குடிலின்
ஓர் மூலையில் அமர்ந்து
எல்.கே.ஜி பாடங்களை
படித்துக் கொண்டிருப்பதும்
அம்மாவிடமிருந்து
பூ வாங்கிப்போவோருக்கு
புன்னகை ஒன்றை
இனாமாய்க் கொடுப்பதும்
அவளின்
அன்றாடக் கடமைகள்.
மீதமிருக்கும் பூக்களுடன்
வீடு திரும்பிக் கொண்டிருக்கும்
அம்முவிற்கு
என்றைக்குமே புரிந்ததில்லை
அம்மா ஏன் சூடிக் கொள்வதில்லை
அவைகளில் ஏதொன்றையும் என்பது.
o
வலி தோய்ந்த கவிதை.
பதிலளிநீக்குமிக அழகாகவும் நேர்த்தியாகவும்
பதிலளிநீக்குசொல்லியிருக்கீங்க நண்பா.
நன்றி குணசீலன் உங்கள் வருகைக்கும் வாழ்த்துக்கும்.
பதிலளிநீக்குகவிதை ரொம்ப நல்லாருக்கு.
பதிலளிநீக்குநன்றி அமைதிச்சாரல்.
பதிலளிநீக்கு